Oleh Lim Kit Siang
(Ketua
Parlimen DAP dan Ahli Parlimen Gelang Patah)
SEPANJANG
kerjaya Dr Mahathir yang berliku-liku sebagai ahli politik, beliau
sentiasa mencari ‘kambing hitam’ untuk mengalihkan perhatian orang ramai
daripada kekurangan beliau sendiri, kekurangan UMNO dan Barisan
Nasional (BN).
Nampaknya beliau sekali lagi melakukan perkara yang sama
dengan menyalahkan kaum Cina dan juga DAP berikutan melebarnya jurang
perkauman di Malaysia dan menuduh kedua-duanya sebagai ‘cauvinis’.
Kita hanya boleh meneka sama ada serangan bertubi-tubi Dr
Mahathir terhadap kaum Cina dan DAP pasca-PRU-13 adalah didorong oleh
prejudis buta beliau sendiri atau kerana beliau merasa bimbang
kalau-kalau pencapaian beliau yang sebenar selama ini akan didedahkan
kepada umum jika Pakatan Rakyat berjaya menawan Putrajaya, atau kerana
usianya yang semakin lanjut atau barangkali kerana semua perkara di
atas.
Yang kita tahu secara pasti ialah tuduhan beliau tentang
DAP sebagai sebuah parti cauvinis yang memainkan sentimen perkauman
untuk menarik sokongan Cina daripada BN semuanya tidak lain adalah
pembohongan yang amat jauh daripada kenyataan.
Dr Mahathir mengatakan bahawa “Ketika ia (DAP) mengadakan
pemilihan untuk Jawatankuasa Eksekutif Pusat (CEC) parti tidak lama
dulu, semua anggota yang terpilih adalah Cina, kecuali Karpal Singh.”
Kenyataan itu menunjukkan betapa beliau mengabaikan sama
sekali fakta dalam usahanya untuk melabel DAP sebagai sebuah parti
‘cauvinis’, sedangkan, cukup jika Dr Mahathir menggunakan ‘google’ untuk
mengetahui bahawa M Kulasegaran (Ahli Parlimen Ipoh Timur), Gobind
Singh Deo (Ahli Parlimen Puchong) dan Zairil Khir Johari (Ahli Parlimen
Bukit Bendera) semuanya terpilih ke CEC.
Rekod yang ada juga jelas menunjukkan bahawa sejak DAP
ditubuhkan pada 1966, sentiasa ada pemimpin India atau Melayu yang
terpilih menganggotai CEC pada setiap kali pemilihan parti.
Andai Dr Mahathir meluangkan sedikit saja masa untuk
menyemak senarai nama pemimpin DAP kini dalam laman web parti, beliau
akan melihat ada Melayu, Cina, India, Iban, dan Kadazan yang menjadi
anggota CEC DAP.
Dr Mahathir tidak harus menuding telunjuk kepada DAP,
beliau sepatutnya bertanya kepada dirinya sendiri berapa banyak pemimpin
bukan-Melayu yang dipilih atau dilantik sebagai Ahli Majlis Tertinggi
UMNO sebagai menjawab pertanyaan siapa sebenarnya rasis.
Memandangkan Dr Mahathir nampaknya tidak mahir menggunakan
internet untuk menyemak fakta, atau barangkali beliau kekurangan sumber
untuk menggaji seorang pembantu penyelidik yang baik, biar saya
bentangkan rekod DAP sebagai sebuah parti berbilang kaum yang telah
menyertai 11 pilihan raya umum sejak 1969.
DAP telah meletakkan calon bukan Cina pada setiap pilihan
raya umum sejak 1969 baik di peringkat Parlimen dan negeri (lihat Jadual
1 di bawah). Malah, pada beberapa pilihan raya umum, calon Melayu DAP
di peringkat Parlimen (1995) dan negeri (1974, 1978, 1982) mengatasi
jumlah calon India.
Kecuali pada Pilihan Raya Umum 1999, DAP sentiasa mempunyai
sekurang-kurangnya seorang Ahli Parlimen atau ADUN bukan-Cina. Sebelum
PRU-13, calon Melayu DAP berjaya memenangi kerusi Dewan Undangan Negeri
pada PRU 1969, 1974, 1982, 1986, dan 1990, di samping memenangi satu
kerusi Parlimen pada PRU 1990.
Pada PRU 1969, Ibrahim Singgeh telah menewaskan calon UMNO
di N 39 Tapah, Perak, manakala Haji Hassan Haji Ahmad telah menewaskan
calon UMNO di N 14 Si Rusa, Negeri Sembilan.
Pada PRU 1974, Daing Ibrahim Othman telah menewaskan calon
MCA di N 23 Pasir Puteh, Perak. Pada PRU 1982, Mohd Fadzlan Yahya
mengalahkan calon MCA di N 37 Pasir Bedamar, juga Perak. Beliau
mengekalkan kerusinya pada PRU 1986.
Pada PRU 1990, Ahmad Nor menjadi Ahli Parlimen Melayu DAP
yang pertama apabila menewaskan calon MCA di P 47 Bayan Baru dan pada
pilihan raya umum yang sama, Fadzlan Yahya menewaskan calon MCA di N 24
Lahat, Perak, manakala Mohd Asri menewaskan calon Gerakan di N 19
Dermawan, juga di Perak.
*Termasuk Serani ** Bumiputera Sabah dan Sarawak
DAP mengorak langkah pada 2013 dengan meletakkan 7 calon
Parlimen daripada kalangan Bumiputera Sabah dan Sarawak. Malah, DAP
telah meletakkan lebih banyak calon Bumiputera Sarawak (6) berbanding
calon Cina (5) di Sarawak.
DAP juga mencatat pencapaian baru pada 2013 dengan
terpilihnya dua calon Melayu DAP sebagai Ahli Parlimen (Zairil Khir
Johari di Bukit Bendera, Pulau Pinang, dan Mohd Ariff Sabri Abdul Aziz
di Raub, Pahang), seorang ADUN Melayu (Tengku Zulpuri Shah Raja Puji di
Mentakab, Pahang) dan seorang ADUN Kadazan (Dr Edwin Bosi di Kepayan,
Sabah).
DAP juga kini lebih berkemampuan untuk mewakili suara kaum
India kerana parti kini mempunyai lebih banyak Ahli Parlimen
berketurunan India (6) dan ADUN (14) berbanding MIC (4 Ahli Parlimen dan
5 ADUN).
Dr Mahathir juga menuduh DAP meletakkan calon Cina sahaja
di kawasan yang majoriti pengundinya adalah Cina. Sekali lagi beliau
gagal menyemak fakta. DAP telah meletakkan 8 calon Cina di kerusi
Parlimen yang majoritinya bukan-Cina, termasuk P 135 Alor Gajah yang 58%
pengundinya adalah Melayu. Daripada semua kerusi campuran ini, DAP
memenangi 7 kerusi, termasuk P 128 Seremban yang pengundinya 44% Melayu,
41% Cina dan 14% India.
DAP juga meletakkan 12 calon Cina di kerusi DUN yang bukan
majoriti Cina, termasuk N1 Titi Tinggi, di Perlis yang 76% daripada
pengundinya adalah Melayu dan N14 Kelebang, Melaka, 60% pengundinya
Melayu. DAP memenangi 10 daripada 12 kerusi DUN ini, termasuk N11 Derga,
di Kedah yang 56% pengundinya adalah Melayu dan N21 Duyong yang 50%
pengundinya adalah Melayu.
Secara keseluruhan, DAP telah memenangi 9 kerusi Parlimen
dan 17 kerusi DUN di kawasan yang bukan majoriti Cina (pengundi Cina di
bawah 50%), termasuk P 80 Raub yang 50% pengundinya Melayu dan N 30
Mentakab yang juga 50% pengundinya Melayu. Kedua-dua kerusi itu
dimenangi calon Melayu DAP.
Sebaliknya, daripada 73 kerusi Parlimen yang dimenangi UMNO
di Semenanjung Malaysia, hanya 2 yang memiliki majoriti bukan-Melayu
(Pasir Gudang dan Pulai, di Johor) (Melayu kurang daripada 50%).
Daripada 210 kerusi DUN yang dimenangi UMNO di Semenanjung Malaysia
pula, hanya 3 kerusi yang majoriti pengundinya bukan-Melayu (N 5 Tenang,
N 27 Layang Layang dan N 49 Nusa Jaya) (Melayu kurang 50%). Tiada satu
pun kerusi yang majoriti pengundinya Cina dimenangi UMNO). Jika Dr
Mahathir mahu menuduh calon Cina DAP bertanding hanya di kerusi majoriti
Cina, barangkali elok jika beliau terlebih dahulu melihat kepada UMNO
dan bertanya mengapa UMNO hanya bertanding di kerusi yang majoriti
pengundinya Melayu. Malah, satu-satunya kawasan majoriti Cina yang
ditandingi UMNO ialah Gelang Patah, tempat saya bertanding, ketika parti
itu ‘mengorbankan’ bekas Menteri Besar Johor, Datuk Seri Abdul Ghani
Othman dengan menghantar beliau untuk bertanding di kawasan yang 52%
pengundinya adalah Cina.
Kenyataan yang kononnya “tidak terbantah” yang disebut Dr
Mahathir, iaitu bahawa “DAP telah berjaya memusnahkan kerjasama atau
perkongsian di antara kaum yang berlainan seperti yang telah ditunjukkan
menerusi pakatan BN” tidak lain adalah khayalan. Kenyataan yang
sebenarnya tidak dapat dibantah ialah bahawa dalam BN tidak ada
kerjasama sebenar, yang ada sebaliknya hanya dominasi UMNO. Ini dapat
dilihat pada PRU-13 yang baru berlalu apabila MCA dipaksa untuk memberi
tiga kerusi Parlimennya kepada UMNO – Kuantan, Wangsa Maju dan Gelang
Patah – semuanya jatuh di tangan UMNO. Setiap kali UMNO menyuruh parti
dalam BN melompat, mereka bertanya “setinggi mana?”. Dominasi UMNO ini
akan semakin kukuh memandangkan ia telah hilang keyakinan terhadap
rakannya dalam BN untuk memenangi kerusi yang dipertandingkan.
Dr Mahathir ternyata semakin khayal apabila ia mengatakan
“Pakatan Rakyat bukan sebuah pakatan sebenar.” Di kalangan parti Pakatan
Rakyat, tidak ada parti yang dominan. PKR, DAP, dan PAS adalah rakan
kongsi yang setaraf dalam Pakatan Rakyat, tidak seperti parti dalam BN.
Tidak seperti dalam BN, rundingan di antara ketiga-tiga parti dalam
Pakatan Rakyat adalah rundingan tulen. Pemilihan Anwar Ibrahim sebagai
Ketua Pembangkang dibuat secara sebulat suara oleh parti Pakatan Rakyat
walaupun PKR bukan parti yang paling banyak memenangi kerusi Parlimen.
PAS dan DAP menyokong Tan Sri Khalid Ibrahim sebagai Menteri Besar
Selangor walaupun kedua-dua parti ini menang lebih banyak kerusi (setiap
satu parti memenangi 15 kerusi) daripada PKR (14 kerusi). Ketiga-tiga
parti Pakatan Rakyat telah berjaya menambah bilangan kerusi pada PRU-13
dan kenyataan ini sengaja dilupakan oleh Dr Mahathir. Tiada satu pun
parti dalam Pakatan Rakyat berhasrat untuk ‘mendominasi’ politik dalam
Pakatan, apatah lagi di peringkat kebangsaan seperti yang didakwa Dr
Mahathir.
Dr Mahathir sepatutnya menuding jari kepada dirinya sendiri
dan UMNO serta BN kerana menyebabkan jurang kaum semakin lebar. Dr
Mahathir yang memainkan peranan di belakang tabir sebagai penasihat
Perkasa bagi semua pemimpin Perkasa – Zulkifli Nordin dan Ibrahim Ali –
yang bertanding sebagai calon de facto dalam PRU-13. Utusan Malaysia
pula memainkan sentimen perkauman untuk menyemarakkan kebimbangan orang
Melayu dengan mencipta pembohongan dan cerita rekaan mengenai DAP. MCA
pula menerbitkan iklan dalam akhbar Inggeris dan Cina, selain dalam
stesen radio Cina untuk melebarkan jurang di antara kaum Cina dan Muslim
di Malaysia.
Hanya pada satu perkara saya dapat bersetuju dengan
kenyataan Dr Mahathir iaitu bahawa “jurang perkauman telah menjadi
semakin jelas” dan bahawa “ia akan menjadi lebih jelas di masa depan.”
Kesalahan harus diletakkan sepenuhnya di bahu pemimpin BN, termasuk
pemimpin di masa lalu seperti Dr Mahathir.
Satu-satunya cara untuk kita menghindari “polarisasi kaum”
bukanlah dengan terus menyokong BN, sebaliknya dengan melihat kepada
Pakatan Rakyat sebagai harapan untuk masa depan dan melihat parti PKR,
PAS, dan DAP sebagai parti berbilang kaum yang telah meletakkan calon
yang berbilang kaum ketika PRU-13 dan akan terus memperjuangkan hak
rakyat Malaysia tanpa mengira kaum, bahasa, agama dan latar
belakang.-Roketkini.com
Tiada ulasan:
Catat Ulasan