Pradeeb Kumar
Penulisan kali ini adalah satu coretan minda saya sejurus apabila
membaca beberapa laporan berita sosio politik negara tanah tumpah darah
kita. Saya menjurus kepada beberapa laporan seumpana ini, Khaled stands by earlier decision to freeze PTPTN for Selangor dan disusuli dengan ini A test for S’gor govt to provide free education. Satu sandiwara politik perdana dipertontonkan kepada warganegara berhubung isu ini.
Walau
bagaimanapun, kritikan ini tidak hanya tertumpu kepada insiden ini
sahaja tetapi juga kepada pelbagai lagi isu national dan lokal lain yang
membingungkan serta membawa tafsiran bahawa kita tergolong dalam budaya
dunia ketiga melalui perilaku politik sempit sedikian rupa.
Natijahnya, rakyat yang menjadi mangsa dan seumpama jatuh ditimpa
tangga.
Persoalannya,
mengapa aktor-aktor politik ini berkelakuan sebegini rupa dalam ruangan
Geo-politik negara kita? Sudah lebih 50 tahun mencapai kemerdekaan.
Pelbagai kejayaan dan .... dalam pelbagai industri serta bidang sudah
pun dikecapi. Pada masa yang sama ramai individu berbakat,
berpengetahuan dan berwibawa telah dilahirkan di sini, tetapi apabila
menyatakan mengenai politik hanya sekerat sahaja yang dimartabatkan
serta disegani. Situasi ini berlanjutan kerana ketandusan
individu-individu dalam senario politik negara untuk dijadikan rujukan
dan contoh negarawan yang baik. Terutamanya pada kerangka masa kini
yang ternyata negara tanah tumpah darah ini memerlukan transformasi
politik yang lebih dinamik.
Mengapa keadaan ini boleh berlaku?
Bagi menjawab soalan ini, saya akan cuba mengkomunikasikan pengamatan
dan pengetahuan terbatas saya untuk mengaitkan kepada situasi ketandusan
negarawan ini. Berikut adalah beberapa tenet mengapa fenomena ini
berlaku:
1. Amalan politik partisan berlebihan
2. Praktis politik bersifat Neo feudal (patrion-client)
3. Sentiasa diselubungi dengan politik berasaskan kaum dan politik perkauman
Pertama,
amalan politik partisan berlebihan telah mewujudkan satu andaian dan
amalan politik yang sangat sempit yang mana sebarang cadangan, idea atau
pandangan bernas yang datang daripada ahli politik parti lawan sentiasa
diperlekehkan. Malah ia juga dipersendakan dan dicemuh. Tidak dilihat
sebagai sesuatu yang konstruktif tetapi sering dilihat sesuatu yang
membahayakan kedudukan politik dan kuasa mereka.
Sifat dan
fenomena politik sedemikan melahirkan politik yang sangat konservatif
serta anti-kreatif yang mana banyak idea-idea dan pandangan ahli politik
lawan boleh diguna pakai demi kebajikan rakyat jelata tidak diambilkira
dalam proses pembangunan nasional. Kecenderungan yang amat tinggi
sebegini dapat dilihat di negara tanah tumpah darah ini dengan mudah,
lihat sahajalah kepada cara perdebatan di parlimen kita.
Yang
merugikan ialah kepada pihak rakyat, yang perlu tanggung segala baik dan
buruk perilaku mereka. Jika dibenarkan amalan politik partisan
berlebihan ini berlarutan ia akan melahirkan lebih banyak ahli politik
yang kurang kaliber dan lebih bahaya lagi ialah pelaksanaan dasar-dasar
negara yang kurang bersifat mesra rakyat dan hanya menjaga kebajikan
golongan tertertentu sahaja.
Kedua ialah praktis politik yang sangat bersifat Neo feudal (patrion-client). Maksud saya apabila merujuk kepada sifat patrion-client
ialah sikap dan amalan ahli politik yang seakan-akan Tuan besar yang
mempunyai pengaruh dan kuasa besar terhadap masyarakat yang diwakili
mereka. Kebanyakan ahli politik ini mempunyai askes kepada kehendak
ekonomi, material dan infastruktur untuk mendapatkan sokongan politik
mereka.
Fenomena
politik ini adalah keadaan klasik di kawasan pedalaman dan luar bandar
terutamanya. Masyarakat setempat mudah termakan bidikan kemajuan yang
dibawa oleh ahli politik ini dan mereka juga menjadi setia kepada
mereka. Malah konsep jasa dan budi harus dikenang hingga ke cucu-cicit
ditanam dalam sanubari mereka supaya masyarakat setempat, sentiasa tidak
berpaling tadah kepada ahli politik yang licik ini. Melalui hubungan
politik dan keadaan ini, ahli politik mudah manipulasi situasi untuk
kepentingan politik mereka.
Hanya melalui beberapa kemajuan yang
dibawa masuk oleh ahli politik, masyarakat setempat mengangkat tinggi
dan mereka dilihat sebagai wira setempat kawasan yang diwakilinya. Ini
memberi ruang yang selesa kepada ahli politik tersebut untuk terus
mengekalkan kerusinya di kawasan tersebut. Melalui permainan politik
sebegini ahli politik tidak perlu bekerja keras untuk mengekalkan
jawatan politiknya dan secara spontan keadaan ini merugikan rakyat di
peringkat nasional jika terdapat ramai aktor politik seperti ini,
bagaikan cendawan tumbuh selepas hujan.
Ketiga
ialah keadaan Geo-politik yang diselubungi dengan politik berasaskan
kaum dan politik perkauman secara mendalam. Boleh ibaratkan seperti isi
dengan kuku bagi situasi ini. Politik berasaskan kaum dan politik
perkauman menjadi modal kapital dan ramuan utama bagi kejayaan parti
politik negara ini sekian lama. Janji- janji manis serta pemanipulasian
bersalut perkauman ini masih mendapat tempat dalam kalangan masyarakat
tanah tumpah darah sehingga masa kini. Cara ini juga menjadi haluan
mudah dan senang bagi mengekalkan kuasa politik mereka. Hanya dengan
memainkan isu dan memaparkan diri sebagai penjaga dan pengelola
kebajikan kaum tertentu ahli politik ini dapat melanjutkan kerusi
politik mereka.
Keadaan ini juga membenarkan mereka berfikiran
dan mengamalkan sikap acuh tak acuh kepada kaum dan angota masyarakat
lain. Malah soal kepentingan serta kebajikan angota masyarakat lain
menjadi isu kurang relevan kepada ahli politik sebegini. Keadaan
seterusnya menyebabkan ahli politik sedemikan kurang perihatin dan tidak
berfikiran bersehaluan dengan konsep seorang negarawan yang lantas
mementingkan kebajikan rakyat pada setiap masa.
Merangkap
ketiga-tiga tenet utama ini, menyebabkan ahli masyarakat negara ini
terlalu bergantung kepada kepimpinan politik untuk merealisasikan
kehendak mereka. Keadaan ini menjadi penyumbang besar kepada ketandusan
negarawan dalam negara tanah tumpah darah ini. Pada masa yang sama
kerangka idea politik sebegini melahirkan budaya meninggikan ahli
politik secara membuta tuli walaupun mereka hanya sibuk perkayakan diri
dan keluarga mereka sendiri.
Baiklah sehubungan ini, ternyata
negara ini memerlukan lebih ramai Negarawan berbanding ahli politik
bercabang lidah yang pandai mementaskan lakonan politik sahaja. Ramai
ahli politik yang mampu berfikir dan mengamalkan konsep Negawaran harus
dipupuk yang mana kebajikan serta kepentingan rakyat diberi keutamaan
berbanding menjaga politik partisan, kepartian dan aspirasi politik
peribadi sahaja. Hanya melalui pemimpin sedemikan banyak dasar yang
benar-benar mesra rakyat, dapat dijana serta dilaksanakan secara
saksama.
Berpijak di bumi yang nyata, rata-rata rakyat negara
tanah tumpah darah ini tidak bermimpikan untuk mendapat peneraju
seperti, Pericles (Yunani), Abraham Lincoln (Amerika Syarikat), Mahatma
Gandhi (India) atau Winston Churchill (Britain) tetapi seorang yang
mampu memandu rakyat jelata ke arah kehidupan yang lebih sejahtera dan
menghormati prinsip demokrasi. Pada masa yang sama mentadbir dan
mengendalikan negara tanpa gejala rasuah.
*Pradeeb Kumar ialah Acedemic felo, Universiti Sains Malaysia yang kini berada di Humboldt-Universität zu Berlin, Germany.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan
Nota: Hanya ahli blog ini sahaja yang boleh mencatat ulasan.